โปรแกรมเมอร์อิสระ Dave Mitchell สั่งซื้อโน้ตบุ้คจาก บ.เดลล์ หลังจากได้รับโน้ตบุ้คแล้วเขาพบว่าโน้ตบุ้คเครื่องนั้นได้ติดตั้ง Windows XP Home แบบ pre-installed มาด้วย
Dave ไม่ต้องการใช้วินโดวส์ เพราะเขาตั้งใจจะใช้ระบบปฎิบัติการลินุกส์ในโน้ตบุ้คใหม่ของตัวเอง เมื่อเขาเปิดใช้งานโน้ตบุ้คครั้งแรก เขาก็เลือกตอบ “ปฎิเสธ” สำหรับข้อตกลงในการใช้งานของวินโดวส์ ซึ่งข้อความในข้อตกลงนั้นได้ระบุว่า ผู้ใช้สามารถขอเงินคืนได้สำหรับผลิตภัณฑ์ที่ไม่ได้ใช้งาน โดยเขาจะต้องติดต่อกับบริษัทผู้ผลิตโน้ตบุ้ค
Dave รู้อยู่แล้วว่า ผู้ใช้ระบบปฎิบัติการลินุกส์ได้มีความพยายามคล้ายคลึงกันที่จะขอเงินคืนในกรณีเดียวกันนี้ โดยแต่ละคนได้รับความสำเร็จที่แตกต่างกันไป ทั้งนี้การรณรงค์ให้มีการคืนเงินแก่ผู้ใช้นี้เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1999 เมื่อกลุ่มผู้ใช้ซอฟต์แวร์โอเพนซอร์สในซานฟรานซิสโกเป็นผู้ริเริ่ม
เพื่อทำให้กรณีของเขามีน้ำหนักมากขึ้น Dave ได้ถ่ายรูปทุกขึ้นตอนตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงขั้นตอนที่เขาปฏิเสธที่จะยอมรับข้อตกลงของไมโครซอฟต์ เพื่อใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาล หลังจากนั้นเขาก็เขียนจดหมายถึงบริษัทเดลล์ ที่ Bracknell โดยสรุปความว่าเขาทำอะไรบ้าง
เขาคิดว่าในที่สุดแล้วคงจะต้องได้ขึ้นศาลเพื่อเรียกร้องสิทธิ์แน่นอน แต่ 2 วันหลังจากนั้น เขาก็ได้รับการติดต่อจากเดลล์ว่าให้รอการคืนเงินในบัตรเครติดของเขาในไม่ช้านี้
ในที่สุดเขาก็ได้เงินคืนเป็นจำนวน 55.23 ปอนด์ โดยในใบเสร็จรับเงินที่เขาได้รับทางไปรษณีย์ระบุการคืนเงินนี้ว่า “goodwill unspecified” นอกจากนี้เดลล์ก็ไม่ได้เรียกคืนแผ่นดิสก์ที่ใช้ในการติดตั้งโปรแกรมแต่อย่างใด